ΠΡΟΣ:
ΕΝΩΝΩ – ΣΥΜΜAXIA ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΞΑΝΑ
ΕΑΝ
ΚΙΝΗΜΑ 21
ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΞΙΩΝ – ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
ΚΙΝΗΜΑ ΦΤΩΧΩΝ
ΒΟΡΕΙΑ ΛΕΓΚΑ – ΚΡΑΜΑ
ΝΙΚΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
ΠΝΟΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ (Τ.ΟΛ.ΜΑ)
Αξιότιμες κυρίες και αξιότιμοι κύριοι, πρόεδροι, προεδρεύοντες, επικεφαλής ή εκπρόσωποι των κομμάτων και κινημάτων στους οποίους απευθύνεται η παρούσα επιστολή:
Οι εκλογές της 21ης Μαΐου 2023 μεταξύ πολλών συμπερασμάτων, ακόμα και ενδείξεων για εκτεταμένη και πολύπλευρη νοθεία του αποτελέσματος -κάτι πρωτοφανές- ανέδειξαν άλλη μια φορά ένα λυπηρό γεγονός: ότι ακόμα και με το σύστημα (μιας κακώς καλούμενης) «απλής αναλογικής» (λόγω του ορίου αποκλεισμού του 3%) γίνεται «κλοπή» της ψήφου μεγάλου μέρους του λαού και προσάρτησής της, όσον αφορά την εκπροσώπησή του, στα κόμματα που περνούν το κατώφλι της εισόδου στο Κοινοβούλιο. Έτσι λοιπόν το 16,01% των ψηφοφόρων, επί των εγκύρων ψηφοδελτίων, στις εκλογές της προηγούμενης Κυριακής, ενώ αντιστοιχεί αναλογικά σε σαράντα-οκτώ (48) βουλευτές, δεν εκλέγει ούτε έναν! Αντίστοιχα οι βουλευτές αυτοί κατανέμονται στα άλλα κόμματα, οι οποίοι εκπροσωπούν αυτούς που δεν τους ψήφισαν ή ακόμα που ήθελαν να τους «μαυρίσουν». Τελευταία φορά που συνέβη να λάβουν ένα τόσο μεγάλο συνολικό ποσοστό κόμματα που μένουν εκτός Βουλής, ήταν στις εκλογές του Μάη του 2012, όταν είχε κορυφωθεί η αγανάκτηση του λαού λόγω των απανωτών μνημονίων και είχε σε πολύ μεγάλο βαθμό απαξιωθεί το σύστημα του δικομματισμού, της οικογενειοκρατίας και των ολιγαρχιών στην Ελλάδα. Όπως καλά θυμόμαστε, τα «λοιπά» κόμματα τότε απετέλεσαν το πρώτο σε σύνολο ψήφων κόμμα, ενώ τα πρώτα δύο κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) είχαν λάβει μόλις 18% και 16% αντίστοιχα. Στις δε επαναληπτικές του Ιούνη 2023, η ΝΔ μόλις και μετά βίας έλαβε 30%.
Όμως το σύστημα αυτό κατάφερε για πολλούς και γνωστούς λόγους, που δεν είναι της παρούσας ώρας να αναλύσουμε, να ανακάμψει. Έφερε στη χώρα, τον λαό της και τη δημοκρατία μας πολλές απανωτές συμφορές με τελικό αποτέλεσμα την απογοήτευση, απελπισία, ανασφάλεια, την φτώχεια, τη μετανάστευση, τον κυνισμό, τη διχόνοια, τον θυμό, την πλήρη απαξίωση θεσμών και Συντάγματος, γεγονότα και αισθήματα που αφορούν και επηρεάζουν τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών σήμερα. Επιπλέον, οδήγησε στην υποβάθμιση της διαπραγματευτικής ισχύος της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο, το διηνεκές ξεπούλημα της εθνικής και δημόσιας περιουσίας, την υποθήκευση της χώρας και του πλούτου της, στο καθεστώς αέναης οικονομικής επιτήρησης και την αύξηση της υποτέλειας σε ξένα συμφέροντα, κάτι που πλήττει σοβαρά και τις επόμενες γενιές. Θα θυμίσουμε ενδεικτικά το συνταγματικό πραξικόπημα του Ιουλίου 2015, όπου αγνοήθηκε επιδεικτικά η ψήφος του 62% των Ελλήνων, την υπογραφή διεθνών συνθηκών που περιφρόνησαν την ιστορία, το δίκαιο και τα αισθήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, την υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους, της δημόσιας παιδείας και της υγείας, τις χαμηλότατες αμοιβές, την υψηλή φορολογία κυρίως των οικονομικά αδυνάτων, τον επιστημονικά και πολιτικά «περίεργο» τρόπο διαχείρισης της πανδημίας, με πολλές φορές υπερβολικά μέτρα, αχρείαστες και απαράδεκτες υποχρεωτικότητες, πρωτοφανείς διωγμούς ατόμων με απλώς διαφορετική τεκμηριωμένη επιστημονική άποψη και την αναγκαστική πενία χιλιάδων υγειονομικών που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, διαχείριση που, εκτός πολλών άλλων, έφερε μία ακόμα δυστυχία και έναν ακόμη αχρείαστο διχασμό στον λαό μας.
Κατόπιν όλων αυτών, έχουμε το πρωτοφανές φαινόμενο στις προχθεσινές εκλογές, το κόμμα που κυβέρνησε την προηγούμενη τετραετία, εν μέσω φθοράς, «Τεμπών» και σκανδάλων να ανεβάζει τη δύναμή του σε σχέση με τις προηγούμενες σε ποσοστό άνω του 40% και ταυτόχρονα τα εκτός Βουλής κόμματα να ανεβαίνουν εντυπωσιακά πιάνοντας ποσοστά «τρίτου» κόμματος (μάλιστα κοντά στο ποσοστό του δεύτερου). Δηλαδή, έχουμε την ταυτόχρονη «επιβράβευση» της προηγούμενης κυβέρνησης και τη δεύτερη σε μέγεθος αύξηση της ψήφου προς κόμματα που μένουν εκτός Βουλής στην μεταπολιτευτική ιστορία. Το ότι κανένα από τα κόμματα αυτά δεν κατόρθωσε να περάσει το κατώφλι της Βουλής οφείλεται σε μέγιστο βαθμό στον κατακερματισμό σε πολλά χωριστά ψηφοδέλτια των παρατάξεων και κινημάτων εκείνων που, κατά γενική ομολογία ακόμα και αγωνιώδη απαίτηση της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων, θα μπορούσαν να έχουν συμπορευτεί σε ένα. Και πάλι δεν είναι ώρα να αναλύσουμε το φαινόμενο αυτό, είναι ώρα όμως να αφουγκραστούμε τον λαό, να ερμηνεύσουμε σωστά και νηφάλια την πολιτική και εκλογική συγκυρία, αλλά πολύ περισσότερο να νιώσουμε το βάρος της τεράστιας ευθύνης μας έναντι των σημερινών και των επόμενων γενιών και να δράσουμε άμεσα, να δράσουμε τώρα! Να δράσουμε κάνοντας ίσως γενναίες πολιτικές και προσωπικές υπερβάσεις, που όμως πιστεύουμε ότι θα φέρουν το βέλτιστο και επιθυμητό αποτέλεσμα για το καλό του λαού και της πατρίδας. Δεν είναι δυνατόν το πλήθος των ψηφοφόρων μας να γυρίζουν την πλάτη στα εκάστοτε δύο λεγόμενα «μεγάλα» κόμματα και να μας τιμούν με την ψήφο τους ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον, σε μια ανατροπή του σάπιου πολιτικού κατεστημένου, και εμείς να χαρίζουμε την ψήφο τους ως αντίδωρο στο ίδιο σάπιο κατεστημένο!
Βέβαια, όσο και εάν θα επιθυμούσαμε την ΕΝΟΤΗΤΑ των πάντων, γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να μην είναι με όλους στην πράξη δυνατό, όπου υπάρχουν τελείως αντίθετες ιδεολογικές απόψεις και ασυμβίβαστες πολιτικές προσεγγίσεις σε θεμελιώδη ζητήματα. Όμως, είναι εξόφθαλμα κατανοητό ακόμα και από τον πιο απλό πολίτη, ότι εάν καθίσει κανείς σε ένα στρογγυλό τραπέζι, μπορεί να βρεθεί ένας κοινός παρονομαστής και να υπάρξει συμπόρευση των περισσοτέρων διασπασμένων πολιτικών δυνάμεων, που μπορούν να συμφωνήσουν σε βασικούς άξονες, υπό κοινό ψηφοδέλτιο και με κοινές προγραμματικές θέσεις. Θα πρέπει όμως όλοι να δεχθούν ότι θα χρειαστεί σε κάποια ζητήματα να βάλουν και λίγο «νερό στο κρασί» τους.
Άποψή μας δεν είναι ότι πρέπει να επιζητεί κανείς μόνον την απλή είσοδο στη Βουλή με κάποιο μικρό ή μεσαίο ποσοστό, το οποίο δεν δίνει η δυνατότητα για καμία απολύτως επήρεια στα πολιτικά πράγματα της χώρας, που καθορίζονται πάντα από το πρώτο κόμμα, αλλά την είσοδο με ένα μεγάλο και με προοπτικές αύξησης ποσοστό, με έναν ενιαίο σχηματισμό που βασισμένος σε ρηξικέλευθες αλλά σοβαρές και λελογισμένες κοινές προγραμματικές θέσεις, αφενός θα πείσει, και αφετέρου θα δώσει ελπίδα στο μεγάλο ποσοστό του λαού, αυτό που εκφράστηκε με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, αυτό που υποφέρει από τα δεινά των κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα διαχρονικά, και ιδιαίτερα την τελευταία 15ετία. Απώτερος στόχος είναι η δημιουργία μιας μεγάλης δύναμης, που θα συμπαρασύρει περισσότερους ψηφοφόρους είτε από τη δεξαμενή της ΑΠΟΧΗΣ είτε αυτούς που εγκλωβίζονται στα διλήμματα των «παραδοσιακών» κομμάτων της Βουλής και θα οδηγήσει στην ανάληψη των ινίων διακυβέρνησης της χώρας. Υπό το παρόν πολιτικό σκηνικό ένα τέτοιο υψηλό όραμα δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τη ευρεία συμπόρευση πολιτικών δυνάμεων, εφόσον βέβαια απεμπολούμε τον πειρασμό εξαρτήσεων από τα ίδια εγχώρια και ξένα κέντρα και συμφέροντα, που στηρίζουν τις πολιτικές δυνάμεις, εκείνες που παραδοσιακά κυβέρνησαν τη χώρα ή εκείνες που αρκούνται και βολεύονται στον ρόλο μιας μόνιμης αντιπολίτευσης. Με ενότητα όμως και υπερβάσεις από όλους πιστεύουμε ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό.
Με βάση το παραπάνω σκεπτικό και τις παραπάνω βασικές αρχές, ενόψει των επικείμενων εκλογών της 25ης Ιουνίου, προτείνουμε:
- Την κάθοδο στις εκλογές κάτω από κοινό ψηφοδέλτιο όλων των πολιτικών δυνάμεων που είναι παραλήπτες της παρούσας επιστολής.
- Η προγραμματική σύγκλιση να γίνει γύρω ένα σύνολο πολιτικών θέσεων που θεωρούμε ότι πρέπει να είναι ο ελάχιστος κοινός παρονομαστής των θεμελιωδών κοινών μας προγραμματικών θέσεων.
- Προτείνουμε ότι ο κάθε φορέας να έχει τουλάχιστον έναν βουλευτή σε εκλόγιμη θέση ανεξάρτητα από το ποσοστό που έλαβε στις εκλογές της 21ης Μαΐου.
Να γίνει η υπόλοιπη κατανομή των υποψηφίων αναλογικά με βάση τα ποσοστά που έλαβαν στις εκλογές.
